بازم ایرانی ها

قبل تر ها یه عرب رو میشناختم که دقیقا قبل از اومدن به ژاپن عروسی کرده بود و زنش شش ماه بعد از خودش اومد ژاپن. تا وقتی زنش نیومده بود کلی با ما خوش و بش میکرد و حتی یه بار برا یه سری از ما غذا درست کرد و خلاصه روابط بد نبود. بعد که زنش اومد (البته من ماه ها بعد از اومدن زنش مطلع شدم که اومده) دیگه تمام سلام علیک هاش قطع شد. نه تنها با امثال من که دختر مجرد بودیم بلکه با خود اعراب هم رفت و آمد نمیکرد. بعد ها شنیدم به خاطر این بوده که چشم و گوش زنش باز نشه و نبینه بقیه چطور زندگی دارن

اون موقع ها که منم مثل خیلی ها تعصب فارس بودن داشتم کلی به فرهنگ والای فارس ها افتخار میکردم . این چیزها همه برام مسخره به نظر میومد، ولی حالا تو بهترین دوستهام یه زن و مرد پیدا شدن که رابطه تا حدی مشابه بینشون برقراره. آدم چقدر ناراحت میشه میبینه کسایی که در حد مدرک دکترا تحصیلات دارن و با اینکه تو دهکوره های ایران به دنیا اومدن ولی الان دارن تو یکی از پیشرفته ترین کشورهای دنیا زندگی میکنن ، هنوز همون تفکر سنتی و بسته خودشون رو حفظ کردن. آدم از کوچه بازاری های ایران چه توقعی باید داشته باشه؟

آقایون، خانومها، چه بخواین و چه نخواین از اون لحظه ای که ازدواج میکنین اگه حتی خودتون هم چنین حسی نداشته باشین دور و وریهاتون شما رو به دید یک واحد نگاه میکنن. اگه میخواین تو دنیای امروز که رقابت به جدی ترین درجه خودش رسیده جزو بازنده ها نباشین با قدرت شخصیتون به هیچ عنوان نمیتونین جلوی آدمهایی که حمایت یه آدم دیگه به اسم همسر رو دارن اونم برای تمام عمر، بایستین. حماقت محضه که بخواین همسرتون سرش با کار خونه گرم شه، با کسی معاشرت نداشته باشه، اطلاعات نداشته باشه، نظری از خودش نداشته باشه فقط به خاطر اینکه نمیخواین براتون دردسر ایجاد کنه. اولین کسی که از یه همچین همسری ضربه میخوره خود شما هستین

اگه همسر شما اطلاعات نداره چطور میخواین کاری بهش واگزار کنین؟ اگه نظر نداره، اون موقع که به شدت نیازمند کمک فکری هستین کی قراره پشت به پشت شما باهاتون بیاد جلو؟ میخواین تو دنیایی که برادر به برادر خودش رحم نمیکنه دل به کمک کی خوش کنین؟

آقایون، خانومهای شما بزرگترین قدرت فکری هستن که شما میتونین بهشون تکیه کنین... خانومها، آقایون شما بهترین نیرویی هستن که میتونین در کنارش احساس آرامش کنین... هیچ کس بجز شما برای شما نخواهد موند... یادتون نره