
کاملا اون روز که مریم اومد دبیرستان تا برای سال پایینی هاش قصه موفقیت هاش رو بگه یادم هست. اونقدر ذوق زده بودم که اصلا یادم نیست اون روز چی گفت! ولی قیافه اش مثل دیروز جلوی چشمامه. الان اون دختر شده جزو نوابغ بشری... واقعا افتخار داره که آدم یه موقعی رو همون میز و نیمکتی درس خونده باشه که اون خونده
1 comment:
Hi Naemeh.
Nice post.
Post a Comment